Usługi

Drenaż limfatyczny jest formą masażu manualnego lub mechanicznego, który ma na celu odprowadzenie zbierającej się w organizmie limfy i krwi oraz usprawnienie ich przepływu. Metodę tę stosuje się najczęściej w stanach pourazowych, a poddawane są jej ręce oraz nogi. Drenaż przynosi spuchniętym kończynom ulgę i przyśpiesza gojenie się uszkodzonych tkanek (poprzez przyśpieszenie transportu limfocytów).

Główne efekty zastosowania drenażu limfatycznego:

– działanie przeciwbólowe, – redukcja problemów z poruszaniem kończynami, – zmniejszenie uczucia nadmiernego ciężaru kończyn, – redukcja obrzęków.

Drenaż limfatyczny stosuje się w przypadku obrzęków limfatycznych. Powstają one w różnych stanach, m.in.:

– pourazowych, – w cukrzycy, gdy następuje zaburzenie transportu płynów w organizmie, – w stanach pozapalnych wyzwolonych różnymi przyczynami: ukąszenia owadów, owrzodzeniach, drobnych urazach, – w nowotworach – poza rakiem węzłów chłonnych guzy mogą wyzwalać niedrożność naczyń limfatycznych, – w powikłaniach pourazowych nawet po wielu latach od choroby – np. po skomplikowanym złamaniu nogi obrzęki mogą się ujawniać do końca życia po przeciążeniu nogi, – pasożytniczych, – w chorobach tkanki łącznej, m.in. zwyrodnieniowych, – w przewlekłej niewydolności krążenia, a także innych chorobach, jak m.in.: zespole Turnera, Proteusza, czy chorobie Milroya.

Przeciwwskazania do stosowania drenażu limfatycznego:

– nowotwory, – nadciśnienie tętnicze, – zakrzepowe zapalenie żył, – stany zapalne stawów, – stwierdzone krwiaki w kończynach, – niewydolność nerek lub serca, – miażdżycę, – zmiany naczyń krwionośnych (żylaki), – stany zapalne naczyń limfatycznych, – choroby skóry.

Cechy zabiegu:

– podczas zabiegu pacjent może odczuwać ucisk o określonej sile, – średni czas trwania zabiegu wynosi ok. 30-60 min.

To metoda fizykoterapii polegająca na naświetlaniach powierzchni ciała, miejscowych (punktowych) lub na większych obszarach. Dzięki pobudzeniu (biostymulacji) komórek energią promieniowania laserowego, możliwe jest osiągnięcie skutków terapeutycznych. Zabieg ten wykonuje się w celu pobudzenia komórek.

Główne efekty zastosowania laseroterapii:

– działanie przeciwzapalne, – działanie przeciwbólowe, – przyspieszenie i optymalizowanie gojenia się ran i owrzodzeń oraz tworzenia blizn, – przyspieszenie gojenia złamań kości – zrostu kostnego.

Laseroterapię najczęściej wykorzystuje się w przypadku:

– schorzeń o podłożu reumatycznym i zwyrodnieniowym, – okresu po urazach typu skręcenia, zwichnięcia i złamania, – utrudnionych procesów gojenia skóry w przebiegu odleżyn, – ostrego stanu zapalnego tkanek miękkich, – zespołu cieśni nadgarstka, – ostrogi piętowej, – łokcia golfisty/ tenisisty, – przykurczy mięśni.

Przeciwwskazania do stosowania laseroterapii:

– ciąża, – nowotwory, – przyjmowanie leków fotouczulających, – padaczka, – gorączka, – infekcje wirusowe i bakteryjne, – stany wyczerpania organizmu, – krwotoki z przewodu pokarmowego, – stosowanie leków przeciwzakrzepowych i sterydów.

Cechy zabiegu:

– zabieg nieodczuwalny dla pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 5-10 min.

Podczas zabiegu pole magnetyczne przenika ciało docierając do każdej jego komórki, gdzie poprzez działanie na struktury błon komórkowych i procesy transportu jonów wspiera procesy naprawcze komórki ułatwiając przenikanie tlenu i substancji odżywczych do jej wnętrza. Pole magnetyczne pobudza syntezę kolagenu, czyli białka, które wchodzi w skład naszej skóry, ścięgien, a nawet rogówki oka. Właśnie dlatego magnetoterapię wykorzystuje się między innymi w leczeniu chorób skóry, oczu i narządu ruchu.

Główne efekty zastosowania pola magnetycznego:

– złagodzenie obrzęków, – złagodzenie dolegliwości bólowych, – przyspieszenie zrostu kostnego, – skrócenie czasu rekonwalescencji.

Pole magnetyczne najczęściej wykorzystuje się w przypadku:

– urazów i stanów pourazowych w obrębie narządu ruchu (złamania, zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia, stawy rzekome), – ostrych i przewlekłych skutkach urazów narządu ruchu (uszkodzenie ścięgien, więzadeł, torebki stawowej, krwiaki, obrzęki), – chorób zwyrodnieniowych stawów, – osteoporozy, – miażdżycy, – nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca, – chorób neurologicznych (migrena, przewlekłe bóle głowy, w okresie poudarowym), – chorób przewodu pokarmowego (choroba wrzodowa), – chorób pulmonologicznych (zapalenie oskrzeli, zatok), – chorób układu rodnego.

Przeciwwskazania do stosowania pola magnetycznego:

– obecność elektronicznych implantów (np. rozrusznik serca). – cukrzyca u osób młodych, – choroby nowotworowe, – nadczynność tarczycy, – gruźlica, – ostre infekcje, – ciężkie i nie unormowane choroby serca i układu krążenia, – choroby układu pokarmowego z ryzykiem krwawienia,

Cechy zabiegu:

– zabieg nieodczuwalny dla pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 15- 30 minut, – stosujemy pole magnetyczne o niskiej częstotliwości (do 50Hz) i indukcji w przedziale 0,5-10 mT, – aparaty posiadają aplikatory w kształtach kołowych lub płytek.

Ultradźwięki to fale akustyczne o wysokiej częstotliwości (1-3 MHz). Tkanka naświetlana tego typu falami podczas zabiegu podlega mikro-masażowi, którego efektem jest zwiększona temperatura i przyspieszone mikrokrążenie. Dodatkowo ultradźwięki rozluźniają mięśnie. W związku z tym jest to zabieg idealny dla sportowców. Ultradźwięki w fizykoterapii aplikowane są za pomocą głowicy, a na skórę używana jest substancja sprzęgająca (żel) lub lek w postaci leku (zabieg ten nazywamy wtedy fonoforezą).

Główne efekty zastosowania ultradźwięków:

– działanie przeciwbólowe, – działanie rozluźniające, – przyspieszenie gojenia.

Z ultradźwięków korzysta się w przypadku np.:

– stanów pourazowych (naderwaniach, skręceniach, zwichnięciach, złamaniach), – chorób zwyrodnieniowych kręgosłupa i stawów, – „ostrogi piętowej”, – leczenia obrzęków o charakterze limfatycznym, – chorób reumatycznych, – leczenia przykurczów, blizn, krwiaków.

Przeciwwskazania do stosowania ultradźwięków:

– nowotwory i stany po ich operacyjnym usunięciu, – ciąża, – cukrzyca, – czynne procesy gruźlicze, – skazy krwotoczne, – niewydolność krążenia i zaburzenia rytmu serca, – ciężki stan ogólny i wyniszczenie, – niezakończony wzrost kości w obszarze tarczy wzrostowej, – nerwobóle niewyjaśnionego pochodzenia, – ostre procesy zapalne i stany gorączkowe, – zakrzepowe zapalenie żył, – elektroniczne i metalowe implanty, – zaburzenia ukrwienia obwodowego, – neuropatie, – wypadanie krążka międzykręgowego, – stany po wycięciu łuku kręgowego, – w przypadku implantów i endoprotez należy zachować środki ostrożności.

Cechy zabiegu:

– zabieg nieodczuwalny dla pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 4-10 minut.

Jedna z form światłolecznictwa wykorzystująca lampę ze światłem podczerwonym. Lampa Sollux to urządzenie elektryczne emitujące głównie promieniowanie podczerwone, które wnika głęboko w tkanki. Urządzenie posiada dodatkowe filtry: → niebieski, który działa przeciwbólowo, → czerwony, który łagodzi stany zapalne i przyśpiesza gojenie się ran. Lampę ustawia się w zależności od odczucia ciepła przez pacjenta. Promieniowanie podczerwone wywołuje w tkankach ciepło, które rozszerza naczynia krwionośne.

Główne efekty zastosowania lampy Sollux:

– obniżenie napięcia mięśniowego, – działanie przeciwbólowe, – działanie przeciwzapalne.

Lampę Sollux najczęściej wykorzystuje się w przypadku:

– bóli mięśniowych – przewlekłych stanów zapalnych, – przykurczy mięśni, – stłuczeń i skręceń, – oparzeń, – trudno gojących się ran, – stanów pooperacyjnych, – bóli kręgosłupa, – odleżyn.

Przeciwwskazania do stosowania lampy Sollux:

– ostre stany zapalne, – krwawienia, – epilepsja, – choroby układu krążenia, – ciąża, – nowotwory, – choroby nerek, – żylaki, – stany gorączkowe, – gruźlica, – miażdżyca, – świeże rany, złamania.

Cechy zabiegu:

– podczas zabiegu pacjent może odczuwać przyjemne uczucie ciepła, – lampę ustawia się w zależności od odczucia ciepła przez pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 15-20 minut, – po zabiegu może pojawić się odczyn miejscowy na skórze, tzw. rumień- na skutek rozszerzenia włośniczek, tętniczek oraz naczyń żylnych. Rumień ustępuje w ciągu kilkunastu minut.

Elektroterapia to zabieg leczniczy polegający na stosowaniu różnego rodzaju prądów. Podczas zabiegu na poszczególne miejsca na ciele pacjenta nakłada się elektrody, przez które przepuszczany jest prąd o odpowiedniej częstotliwości (stały lub zmienny). Elektroterapia przynosi pacjentom ulgę w ich dolegliwościach bólowych, oraz przy stanach zapalnych. Działanie prądu poprawia również ukrwienie oraz odżywienie tkanek.

Elektroterapia wspiera procesy zdrowienia i rehabilitacji w następujących schorzeniach:

– Choroby układu ruchu – artroza, choroby zwyrodnieniowe, reumatyczne i dyskopatie, bóle kręgosłupa, osteoporoza, zapalenie stawów i tkanek okołostawowych; – Choroby układu nerwowego – rwa kulszowa, rwa ramienna, przewlekłe zapalenia splotów i korzeni nerwowych, neuralgie, stany zapalne nerwów obwodowych, nerwobóle, stany podrażnienia korzeni nerwowych; – Choroby i stany patologiczne tkanek – blizny i przykurcze, gojenie ran i owrzodzeń, resorpcja wysięków, krwiaków i obrzęków; – Obrażenia i kontuzje – złamania, urazy mięśni, dolegliwości bólowe związane z urazami; – Osłabienie i upośledzenie pracy mięśni – zmniejszenie napięcia mięśni, elektrostymulacja mięśni odnerwionych, stymulacja mięśni zanikających, rehabilitacja spastycznego porażenia mięśni, leczenie zwiększonego napięcia mięśniowego, zwiększenie masy i siły mięśniowej.

Przeciwwskazania do stosowania elektroterapii:

– wszczepione urządzenia takie jak, np. rozrusznik serca, – posiadanie endoprotezy, lub innego metalowego implantu, – chorobę nowotworową, – choroby serca, – epilepsja, – padaczka, – ostre stany zapalne skóry, bądź zmiany skórne, – zaburzenia czucia, – osobnicza nietolerancja prądu, – ciąża.

W elektroterapii wyróżnianych jest kilka rodzajów zabiegów:

• PRĄDY TENS

Ten rodzaj zabiegu polega na przezskórnej elektrostymulacji nerwów, poprzez prądy impulsowe o małej częstotliwości. Po odpowiednim rozmieszczeniu elektrod na ciele, fizjoterapeuta wybiera odpowiedni rodzaj prądu oraz ustawia wszystkie parametry.

Cechy zabiegu:

– pacjent powinien czuć delikatne mrowienie bądź skurcz mięśnia, – natężenie prądu ustawiane jest do subiektywnych odczuć pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 15-30 minut.

• GALWANIZACJA

Jeden z zabiegów fizjoterapeutycznych z dziedziny elektroterapii wykorzystujący prąd stały. W zabiegu galwanizacji wykorzystuje się dwie płaskie elektrody. W celu lepszego przewodzenia prądu – elektrody umieszcza się na specjalnie nasączonych podkładach wiskozowych.

Galwanizacja pobudza działanie układu nerwowego przyspieszając gojenie stanów zapalnych i działając przeciwbólowo. Ponadto elektroterapia stymuluje mięśnie do pracy, co pomaga zapobiegać zanikom.

Cechy zabiegu:

– pacjent w trakcie zabiegu powinien odczuwać mrowienie, – wartość natężenia prądu w obwodzie ustala się do odczuć pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 15-30 minut, – następstwem zabiegu galwanizacji jest powstanie w miejscu zabiegu – rumienia galwanicznego. Utrzymuje się on do kilkudziesięciu minut.

• JONOFOREZA

 Jonoforeza to zabieg należący do obszaru elektroterapii w rehabilitacji. Inaczej nazywana jest terapią jonową i polega na wprowadzaniu do tkanki związków chemicznych o działaniu leczniczym za pomocą prądu stałego. Lekarstwo jest aplikowane bezpośrednio na chore miejsce – dzięki czemu jonoforeza pozwala uzyskać bardzo dobre efekty. Dodatkowo nie obciąża przewodu pokarmowego, żołądka i wątroby.

Czynnikiem leczniczym w jonoforezie nie jest prąd, ale jony dostarczone do organizmu. Zastosowanie prądu powoduje, że w tkankach podwyższa się temperatura. Wpływa to na poprawę krążenia i odżywienie komórek, co wspomaga np. działanie przeciwzapalnie czy przeciwbólowe.

Cechy zabiegu:

– pacjent w trakcie zabiegu powinien odczuwać mrowienie, – średni czas zabiegu wynosi ok. 10-20 minut, – miejsca, do których zostały przyłożone elektrody, po zabiegu mogą być lekko zaczerwienione.

Elektrostymulacja jest zabiegiem wykorzystującym prąd impulsowy w celu pobudzenia i wzmocnienia nerwów lub uszkodzonych mięśni. Do przeprowadzenia zabiegu wykorzystuje się prąd niskiej i średniej częstotliwości, który przyczynia się do zmniejszania bólu, redukcji obrzęków, rozluźnienia mięśni oraz poprawy przewodnictwa chemiczno-nerwowego. Zadaniem zabiegu jest utrzymanie zdolności odnerwionego mięśnia do skurczu, zapobieganie zanikom mięśniowym a także przywracanie siły i rozbudowa masy mięśnia.

Cechy zabiegu:

– pacjent w trakcie zabiegu może odczuwać ból.  Inne odczucia towarzyszące to ukłucia i mrowienie, charakterystyczne dla zabiegów z zakresu elektroterapii. – podczas zabiegu powinno dojść do widocznego skurczu stymulowanych mięśni, może to powodować także ruch kończyn, – średni czas zabiegu wynosi ok. 20-30 minut.

Prądy diadynamiczne (DD) są to prądy stosowane w fizjoterapii. Inaczej nazywane są również prądami Bernarda. Zaliczane do prądów o niskiej częstotliwości, które poprzez serie impulsów, wywołują określone reakcje organizmu

Wyróżnia się 6 rodzajów prądów niskiej częstotliwości o różnych parametrach, wchodzących w skład prądu diadynamicznego. Stosowane w odpowiedniej kombinacji pozwalają uzyskać oczekiwany efekt terapeutyczny.

• MF – działa pobudzająco i odżywia tkanki,
• DF – działa znieczulająco i rozluźniająco na mięśnie, dlatego często stosuje się go w pierwszej kolejności,
• RS  – stosowany do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych,
• CP – obniża napięcie mięśniowe i zwiększa ukrwienie,
• LP – działa przeciwbólowo,
• MM – stosowany do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych.

Cechy zabiegu:

– pacjent powinien czuć delikatne mrowienie, – natężenie prądu ustawiane jest do subiektywnych odczuć pacjenta, – średni czas zabiegu wynosi ok. 6-8 minut.

Prądy interferencyjne (zwane również prądami Nemeca) to prądy średniej częstotliwości modulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Prądy interferencyjne przede wszystkim działają przeciwbólowo, pobudzają mięśnie do skurczu, rozszerzają naczynia krwionośne i usprawniają krążenie obwodowe. Dodatkowo zabiegi z wykorzystaniem tego rodzaju prądu usprawniają procesy odżywcze i przemiany materii w tkankach.

Cechy zabiegu:

– podczas wykonywania zabiegu pacjent powinien odczuwać wibracje, – natężenie prądu jest dobierane w zależności od tolerancji pacjenta, – dawkowanie jest uzależnione przede wszystkim od stadium i rodzaju choroby, – średni czas zabiegu wynosi ok. 6-20 minut.